Cantarte hei, Galicia, teus doces cantares, que así mo pediron á veira do mare. | | |
|
| | |
|
| Cantarte hei, Galicia, | | |
| na lengua gallega, | | |
| consolo dos males, | | |
| alivio das penas. | | |
|
| Mimosa, soave, | | |
| sentida, queixosa; | | |
| encanta si ríe, | | |
| conmove si chora. | | |
|
| Cal ela, ningunha | | |
| tan doce que cante | | |
| soidades amargas, | | |
| sospiros amantes, | | |
|
| misterios da tarde, | | |
| murmuxos da noite: | | |
| Cantarte hei, Galicia, | | |
| na beira das fontes. | | |
|
| Que así mo pediron, | | |
| que así mo mandaron, | | |
| que cante e que cante | | |
| na lengua que eu falo. | | |
|
| Que así mo mandaron, | | |
| que así mo dixeron... | | |
| Xa canto, meniñas. | | |
| Coidá que comenzo. | | |
|
| Con dulce alegría, | | |
| con brando compás, | | |
| ó pé das ondiñas | | |
| que veñen e van. | | |
|
| Dios santo premita | | |
| que aquestes cantares | | |
| de alivio vos sirvan | | |
| nos vosos pesares; | | |
|
| de amabre consolo, | | |
| de soave contento, | | |
| cal fartan de dichas | | |
| compridos deseios. | | |
|
| De noite, de día, | | |
| na aurora, na sera, | | |
| oirésme cantando | | |
| por montes e veigas. | | |
|
| Quen queira me chame, | | |
| quen queira me obriga: | | |
| Cantar, cantareille | | |
| de noite e de día, | | |
|
| por darlle contento, | | |
| por darlle consolo, | | |
| trocando en sonrisas | | |
| queixiñas e choros. | | |
|
| Buscaime, rapazas, | | |
| velliñas, mociños, | | |
| buscaime antre os robres, | | |
| buscaime antre os millos, | | |
|
| nas portas dos ricos, | | |
| nas portas dos probes, | | |
| que aquestes cantares | | |
| a todos responden. | | |
|
| A todos, que á Virxen | | |
| axuda pedín, | | |
| porque vos console | | |
| no voso sufrir, | | |
|
| nos vosos tormentos, | | |
| nos vosos pesares. | | |
| Coidá que comenso... | | |
| Meniñas, ¡Dios diante! |
|
|